Obiekt

Wydawca:

Dyrektor Draweńskiego Parku Narodowego

Miejsce wydania/powstania:

Drawno

Data dostępu:

2011.09.06

Abstrakt:

Drawieński Park Narodowy jest najbardziej malowniczym fragmentem Równiny Drawskiej, dużego obszaru sandrowego na Pojezierzu Południowopomorskim, zajmującego kompleks leśny Puszczy Drawskiej, zwanej też Puszczą nad Drawą. Wzdłuż całego wschodniego ramienia Parku ciągnie się unikatowy zabytek techniki– Kanał Sicieński, zbudowany w XIX wieku dla nawodnienia łąk nad Drawą. Kanał ten prowadził wodę z odległego o ok. 27 km jeziora Sitno i do dziś– mimoże obecnie suchy– imponuje skalą przedsięwzięcia. Wzdłuż wschodniego ramienia Parku ciągnie się tez pasmo fortyfikacji Wału Pomorskiego, zbudowanych w latach 30-tych XX wieku. Na terenie DPN jest kilkadziesiąt schronów bojowych i innych obiektów– schronów dowodzenia, panzerwerków,łącznic telefonicznych, fundamentów wież obserwacyjnych, zapór przeciwczołgowych itp., zachowanych w różnym stanie. Drobny, lecz mający swój udział w całości krajobrazu kulturowego Puszczy element to rozproszone w lasach resztki starych cmentarzy, których nagrobki zlewają się niemal zupełnie z otaczającą roślinnością, a także rozproszone przy drogach kamienne słupy drogowskazowe, o zupełnie zatartej dziś treści. W granicach Parku leży osada leśna Głusko, niegdyś centrum dużego majątku rolnego. Zachowało się tu skupienie zabytków techniki: elektrownia wodna na Drawie z przełomu XIX i XX wieku, pozostałości napędzanego kołem wodnym wodociągu wiejskiego, kościół przebudowany z dawnego browaru, miejsca XIX-wiecznych hut szkła. Natomiast w leżącym częściowo w granicach DPN Zatomiu zachowały się przykłady tradycyjnej zabudowy z czerwonej cegły z detalami typowymi dla regionu. Więcej takich przykładów można znaleźć w wioskach w otulinie Parku. Obecnie, Drawieński Park Narodowy odznacza się bogactwem występujących tu typów ekosystemów. Miarą tego bogactwa jest liczba 224 udokumentowanych zbiorowisk roślinnych. Powierzchniowo dominują lasy– stanowią ponad 80 proc. powierzchni parku– przede wszystkim buczyny,łęgi olszowe i olsy, a także płaty borów sosnowych. Charakterystycznymi elementami przyrody Parku są także torfowiska, oraz ekosystemy wodne i łąkowe. Jeziora położone na obszarze Drawieńskiego Parku cechują się znaczną zmiennością pod względem powierzchni i głębokości. Kilka z nich wyróżnia się oryginalną fauną i florą. Faunę parku reprezentuje ponad 200 gatunków kręgowców, wśród nich najliczniejszą gromadę stanowią ptaki. Gniazdują tu między innymi: bielik, orlik krzykliwy, kania rdzawa, rybołów, bocian czarny, gągoł, tracz nurogęś, włochatka, puchacz i jarząbek– gatunki rzadkie i będące pod ochroną. Występuje też bogactwo bezkręgowców pośród których są szczególnie cenne gatunki zagrożone wyginięciem. W wodach jezior i rzek spotkać można łososie, lipienie, trocie wędrowne i jeziorowe, pstrągi potokowe, minogi, sieje, sielawy, brzany, certy, żółwie błotne, bobry i wydry. To ostatnie zwierzę, ściśle związane z wodami bogatymi w ryby, jest symbolem Drawieńskiego Parku Narodowego. Zawartość serwisu: przyroda, walory kulturowe, turystyka, edukacja, natoura 2000, współpraca zagraniczna

Źródło:

kliknij tutaj, żeby przejść

Identyfikator dokumentu cyfrowego:

DIGONLINE003704

Język:

pol

KBN:

Kształtowanie środowiska ; Inżynieria i ochrona środowiska

UKD:

502/504 Nauka o środowisku. Ochrona i zagrożenie środowiska

Format:

text/html

Identyfikator zasobu:

oai:jbc.bj.uj.edu.pl:215100

Źródło finansowania:

Synat