Dalsze prace
Kolejne badania Wróblewskiego i Olszewskiego dotyczyły skroplenia gazów, ale uczeni prowadzili je oddzielnie. Zygmunt Wróblewski podejmował próby skroplenia wodoru, wyznaczył jego parametry krytyczne. Zajmował się także badaniem własności różnych substancji w niskich temperaturach, sprawdzał zależność oporu elektrycznego metali od temperatury.
Jako profesor Katedry Fizyki UJ, Zygmunt Wróblewski starał o rozbudowę zakładu fizyki. Udało mu się stworzyć nowoczesny zakład fizyki, z dobrze wyposażonym laboratorium i salą wykładową. Instalacja elektryczna zakładu fizyki była jedną z pierwszych tego typu w Krakowie. W nowo otwartej auli wygłosił wykład O posługiwaniu się światłem elektrycznym w demonstracjach naukowych w ogólności, a o projektach w odbitem świetle w szczególności, na który zaprosił najznamienitsze osobistości Krakowa.
Informację o tym wydarzeniu zamieścił krakowski Czas, z dnia 30 grudnia 1885 roku.
Czas, 1885, nr 297 (30 XII).
źródło:
Polona
Wróblewski prowadził cieszące się olbrzymią popularnością wykłady dla studentów, do których przygotowywał się bardzo solidnie. W 1887 roku student medycyny, uczeń Wróblewskiego, zebrał i opublikował jego wykłady.
Wykład fizyki doświadczalnej prof. dra Z. Wróblewskiego.
źródło:
Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa
W maju 1886 roku, za wybitne osiągnięcia w dziedzinie fizyki, Wróblewski otrzymał prestiżową nagrodę Baumgartnera, przyznawaną raz na trzy lata przez Akademię Wiedeńską. W tym też roku został wybrany na dziekana Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego.